„Predator” jest moim filmem z dzieciństwa, a zarazem dobrym przykładem, że nie potrzeba ton materiałów wybuchowych i efektów komputerowych, żeby nakręcić widowiskowy film, bo przecież nie samym widowiskiem widz ekscytuje się podczas seansu, a przede wszystkim zawartymi w filmie emocjami, zaś dobre przygotowanie warsztatowe ekipy biorącej udział w kręceniu danego obrazu cechuje się tym, że nawet z mało odkrywczej fabuły potrafi zrobić coś, co będzie posiadać "ręce i nogi".