Recenzja filmu: "Mama" (2013)

Po zabójstwie matki, w tajemniczych okolicznościach znikają siostry Victoria i Lily. Lata poszukiwań nie przynoszą efektu, do momentu, gdy dziewczynki odnajdują się w jednym z leśnych domków. Żyjące w skrajnych warunkach w rozpadającej się chacie trafiają pod opiekę wujka Lucasa i jego dziewczyny, którzy starając się zapewnić dogodne warunki, pomagają im oswoić się z obcą dla nich rzeczywistością. Z czasem, jak siostry zaczynają akceptować nową rodzinę, w domu ma szereg dziwnych wydarzeń, które pozwalają Annabel sądzić, że coś złego czai się w ciemności...( źródło filmweb). Zapraszam do Recenzji.

"Mama" to dość interesujący film z kilku powodów. Po pierwsze, jak na film Ghost Story, historia sama w sobie została scalona w taki sposób, który przyciąga uwagę widzów i trzyma ich w napięciu. Ostatnio dużo mówi się o "Slow Burn", polegającym na spędzaniu czasu filmowego na rozwoju postaci i powolnego, ale stałego budowania napięcia. "Mama" zaczyna się podobnie i wykorzystuje tę taktykę i robi to w sposób niepokojący.

Drugi ciekawy czynnik w tym filmie dotyczy skutków i metod wykorzystywanych do przedstawiania tego, czego nie widzimy. Często w opowieściach o duchach najstraszniejsze i najbardziej skuteczne są te sceny, gdzie duch jest postrzegany jako cień, coś poruszającego się w tle, a okazjonalnie ukazujący się tuż przed twarzą widza. Reżyser akurat tutaj postanowił porzucić tego typu zagrywki i wziął się za bardzo bliskie i szczegółowe ujęcia ducha, z mnóstwem czasu na ekranie. Niestety powoduje to, że po takich dłużyznach przestajemy się najzwyczajniej w świecie bać, bowiem oswajamy się z duchem, zaczynamy traktować go jako kumpla;). Gdyby owe sceny były nieco krótsze, myślę, że zostałby zachowany pierwiastek strachu, a sam film byłby jeszcze ciekawszy, a tak, publiczność lubująca się w horrorach jest zupełnie niewrażliwa na oblicze "przerażającego" ducha, kiedy scena pełna napięcia nie kończy się kulminacją strachu. 

Potem jest zakończenie. Nie podobało mi się ono na około tuzin powodów, których nie ujawnię, żeby uniknąć spojlerów dla tych, którzy jeszcze nie mieli okazji zapoznać się z filmem. Ale po obejrzeniu go siedziałem z wyrzutami rozczarowania, jeżeli chodzi o to w jaki sposób został zaprezentowany koniec, z przebiegu wcześniejszych zdarzeń zawierający trochę nielogiczności. Ale w przypadku planowanego Sequel'u można wybaczyć jałowe zakończenie, o ile oczywiście takowy zostanie nakręcony.

"Mama" ma doskonałą fabułę i jakby nie było bardzo dobre momenty. Czasami nawet chwyci za serce, gdyż jest to horror połączony z dramatem. Tylko te zakończenie nie daje spokoju oraz przyzwyczajenie do ducha. Gdyby nie te wady, "Mama" byłaby naprawdę fantastycznym filmem.

PS. Recenzja jest krótka, gdyż nie mogłem zdradzić pewnych szczegółów, o których pisałem powyżej.